Czy koronawirus potrafi latać? Gdzie jest teraz i jak mam go unikać, skoro go nie widać? Kiedy wrócę do przedszkola i dlaczego nie możemy odwiedzić dziadków?
To tylko kilka z pytań, którym na co dzień sprostać muszą obecnie rodzice. Okazuje się, że znalezienie wiarygodnych informacji i wytłumaczenie ich językiem zrozumiałym dla dziecka może stanowić nie lada wyzwanie. Dlatego eksperci Medicover Polska postanowili wesprzeć rodziców w tym zadaniu i przygotowali przewodnik o COVID-19 dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym: www.medicover.pl/koronawirus-przewodnik-dla-dzieci.
Pandemia koronawirusa to całkiem nowa sytuacja, która przeformułowała świat wokół, wymagając od nas podjęcia wyjątkowych środków. Wiele ze zmian jest trudnych do przyjęcia dla dorosłych – tym bardziej mogą być one niezrozumiałe i przykre dla dzieci. Dlatego tak ważne jest, aby rodzice potrafili w przystępny dla dziecka sposób wytłumaczyć aktualną sytuację i nauczyć je stosowania zasad bezpieczeństwa.
Jak rozmawiać z dzieckiem o koronawirusie?
1. ODWOŁAJ SIĘ DO KONKRETNEJ CHOROBY
Na początku rozmowy z dzieckiem można odwołać się do choroby, którą dziecko przebyło wcześniej. Warto przypomnieć i opowiedzieć, jak wtedy lekarz zalecił pozostanie w domu, że nie można było chodzić do przedszkola, a ktoś z rodziców został w domu i nie chodził do pracy, aby opiekować się chorym dzieckiem, podawać lekarstwa, mierzyć temperaturę i spędzać wspólnie czas.
2. UWZGLĘDNIJ POZIOM ROZWOJU I ZASÓB SŁOWNICTWA DZIECKA
Rozmowa rodzica z dzieckiem w wieku przedszkolnym i szkolnym powinna uwzględniać poziom rozwoju intelektualnego dziecka, poziom rozwoju mowy i zasób słownictwa. Zadbajmy i spokojną atmosferę rozmowy, wyjaśniając krótko i rzeczowo wątpliwości, udzielając odpowiedzi na wszystkie zadawane pytania.
3. ZDOBĄDŹ RZETELNĄ WIEDZĘ NA TEMAT COVID-19
Jeśli nie potrafimy w oparciu o posiadaną wiedzę podać rzetelnych informacji – powiedzmy dziecku, że czegoś nie wiemy i zaproponujmy wspólne szukane odpowiedzi. Starajmy się, jak to tylko możliwe, posługiwać się konkretnymi przykładami i odwoływać się do bezpośredniego doświadczenia dziecka.
4. NIE STRASZ
Ogranicz dziecku możliwość oglądania wiadomości czy czytania informacji w Internecie na temat koronawirusa. Dzieci mogą źle interpretować to, co słyszą i mogą się bać czegoś, czego nie rozumieją. Nie przekazujmy dzieciom dramatycznych informacji typu „mamy już kolejne ofiary”.
5. ZADBAJ O POTRZEBY EMOCJONALNE
Bardzo ważne w przypadku rodziców dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym w obecnej sytuacji jest, oprócz zapobiegania zakażeniu koronawirusem, zaspokojenie i zabezpieczenie ich potrzeb emocjonalnych. Dzieci w wieku przedszkolnym są, z racji etapu w rozwoju emocjonalnym, szczególnie podatne na skrajne emocje – od nagłego smutku i płaczu do wybuchu radości. Dlatego rodzice muszą rozumieć tę chwiejność emocjonalną i starać się pokazywać swoim zachowaniem, jak radzić sobie ze swoimi emocjami. Należy pamiętać, że dzieci w tym wieku nie mają możliwości racjonalnego wyjaśnienia niektórych swoich emocjonalnych zachowań, brakuje im jeszcze samoświadomości (wglądu). W rozmowie bądźmy dla dziecka partnerem, nie bagatelizujmy zgłaszanych problemów.
6. POŚWIĘĆ DZIECKU CZAS
Aby wyjaśnić to, co się dzieje obecnie, trzeba poświęcić dziecku czas, słuchać, co mówi w trakcie spontanicznej zabawy, a przede wszystkim obserwować jego zachowanie, czy np. nie pojawiają się w zabawie jakieś odtwarzane traumatyczne treści dotyczące tego, co widziało w TV czy słyszało w rozmowach dorosłych. W skrajnych przypadkach u dziecka może wystąpić zespół stresu pourazowego, mogą pojawić się lęki czy fobie, zachowania agresywne, objawy depresyjne. poczucie „inności” sytuacji może budzić u dziecka uzasadniony niepokój, lęk i utratę poczucia bezpieczeństwa. Pamiętaj, że w takich sytuacjach zawsze możesz skorzystać z pomocy psychologa online.
7. ZAPEWNIJ STAŁY RYTM DNIA
Zaplanuj stałe godziny na posiłki, naukę oraz zabawę. Utrzymanie stałego rytmu dnia da dziecku poczucie bezpieczeństwa, pomoże mu w codziennym funkcjonowaniu
8. NIE ZOSTAWIAJ TRUDNYCH PYTAŃ BEZ ODPOWIEDZI
Jeśli chcemy uniknąć zaburzeń w rozwoju emocjonalnym dziecka, powinniśmy dostarczyć mu odpowiedniej do wieku wiedzy, nawet tej dotyczącej śmierci, zmniejszy to strach, lęk. Trzeba rzeczowo i spokojnie odpowiadać na pytania o śmierć - w tym wieku dzieci boją się szczególnie śmierci nie swojej, ale bliskich osób. Około 8. roku życia pojawiają się lęki egzystencjalne, dziecko zaczyna rozumieć zjawisko nieodwracalności śmierci, dlatego nie wolno składać nierealnych obietnic, np. że zmarła osoba niedługo wróci, błędnie informować, że jest nieobecna, bo wyjechała. Czasami to nasz lęk i lękowe nastawienie mogą się udzielać dziecku.
Informacja prasowa
