Wysiłkowe nietrzymanie moczu zostało uznane przez Światową Organizację Zdrowia WHO za jeden z głównych problemów zdrowotnych, z którym borykają się dziś ludzie na całym świecie.
Ta dolegliwość, choć nie zagraża życiu, skutecznie burzy świat każdego, kto jej doświadcza. Odbiera pewność siebie i jest zwykle przyczyną depresji. Chory wycofuje się z aktywnego życia i nie potrafi normalnie funkcjonować. Sprawdź, jak znaleźć przyczynę wysiłkowego nietrzymania moczu i podjąć skuteczne leczenie.
Współczesna medycyna ma naprawdę wiele do zaoferowania osobom cierpiącym na wysiłkowe nietrzymanie moczu. Nie należy zatem wycofywać się z życia, trzeba walczyć o powrót do pełnej sprawności lub do złagodzenia objawów, co w wielu przypadkach jest jak najbardziej możliwe. Chorzy często poprzestają na zapewnianiu sobie środków ochronnych, takich jak nowoczesne wkładki czy majtki chłonne, ale to nie powinno być jedynym rozwiązaniem. Te środki mają za zadanie łagodzić niedogodności związane z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, ale nigdy nie mogą i nie powinny zastępować normalnego leczenia.
Diagnoza to podstawa dalszych działań
Wysiłkowe nietrzymanie moczu występuje z różnych przyczyn. Aby skutecznie walczyć z tą przypadłością, niezbędne jest poznanie podłoża choroby, bo tylko wówczas można dobrać odpowiednie metody leczenia. Chory przede wszystkim musi zwrócić się do lekarza ze swoim problemem i otwarcie z nim porozmawiać. Niestety statystyki dowodzą, że aż 70% osób cierpiących na wysiłkowe nietrzymanie moczu nigdy nawet nie wspomniało lekarzowi o swoim problemie, a to podstawowy błąd. Trzeba przełamać zupełnie nieuzasadniony wstyd i pozwolić lekarzowi działać.
Pierwszym krokiem ku właściwej diagnozie jest wywiad lekarski, który umożliwi lekarzowi dobranie najwłaściwszych metod diagnostycznych. W celu znalezienia przyczyny takiego stanu rzeczy wykonuje się szczegółowe badania moczu włącznie z posiewem i oznaczeniem stopnia zalegania moczu w pęcherzu. Dokonuje się tak zwanych prób prowokacyjnych (śmiech lub kaszel na żądanie), które pozwalają na określenie stopnia dolegliwości.
Kolejnymi badaniami są wziernikowanie, badania RTG przy użyciu kontrastu, takie jak uretrocystografia czy urografia. U kobiet przeprowadza się też badanie ginekologiczne w celu oceny kondycji sromu i krocza. Nie bez znaczenia jest także badanie urodynamiczne, które pozwala na ocenę zachodzących zmian napięcia w pęcherzu moczowym.
W czasie diagnostyki lekarz musi także dowieść, że wysiłkowe nietrzymanie moczu nie ma podłoża neurologicznego lub endokrynologicznego, bo wówczas terapia wkracza na zupełnie inne tory.
Metody leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu
Jeśli przyczyną wysiłkowego nietrzymania moczu jest utrata sprawności mięśni dna miednicy, spowodowana przebytymi ciążami i porodami, to szanse na poprawę stanu pacjentki są bardzo duże. W pierwszej kolejności lekarz wdraża leczenie zachowawcze polegające na intensywnej, ale niestety długotrwałej fizykoterapii. Pacjentki muszą codzienne wzmacniać mięśnie Kegla, co bardzo często po kilku tygodniach daje doskonałe efekty.
Jeśli zawodzi fizykoterapia, lekarz sięga po farmakologiczne metody, które w zasadzie opierają się na terapii hormonalnej. Ciąża i poród, a z drugiej strony menopauza to ogromna burza hormonalna w organizmie każdej kobiety i w obu przypadkach prowadzi do rozluźnienia mięśni dna miednicy. Wyrównanie poziomu hormonów często niesie za sobą odzyskanie kontroli nad pęcherzem.
Jeśli obie metody nie przyniosą rezultatów, to lekarz rozważy leczenie chirurgiczne. Stosunkowo niedawno pojawiła się też innowacyjna metoda laserowego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu, która przynosi oczekiwane efekty.
