U coraz większej ilości nieletnich diagnozuje się współcześnie zespół zaburzeń koncentracji uwagi.
Syndrom ADD to pochodna zespołu ADHD. Zdarza się często, że poprzedza on zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Złagodzić objawy ADD pomaga często psychoterapia. Czasami lekarz przepisuje pacjentom, u których stwierdzono owo schorzenie środki farmakologiczne, ale dzieje się to rzadko i tylko w wyjątkowych sytuacjach.
Dzieci cierpiące na ADD mają problem ze skupieniem się na wykonywanych czynnościach, utrzymaniem uwagi, są niecierpliwe, łatwo je rozproszyć, mają problemy z przyswajaniem informacji. Osoby przebywające w towarzystwie nieletnich z ADD mogą odnosić wrażenie, że nie słuchają one tego, co się do nich mówi i błądzą gdzieś myślami. Dzieci z zespołem zaburzeń koncentracji uwagi często nie dostrzegają różnych szczegółów, popełniają dużo bezmyślnych błędów. Zauważono również, że pacjenci z ADD nie przepadają za czynnościami manualnymi, takimi jak rysowanie czy malowanie. Zdarza się, że dzieci z ADD mają problemy z nauką pisania, czytania i szybkiego liczenia. Ciężko im też wykonywać kilka czynności jednocześnie. Bywa, że reagują na to, co dzieje się wokół nich z opóźnieniem i nie potrafią szybko podejmować decyzji. Może się zdarzyć, że dziecko z ADD cechować będzie: nadwrażliwość, nieśmiałość, wycofanie, podatność na nadmierne przejmowanie się krytyką.
Aby pomóc komuś, kto cierpi na ADD, warto dołożyć starań, aby wyeliminować z jego otoczenia jak największą ilość rozpraszaczy i denerwujących go bodźców. Komunikując się z dzieckiem, dobrze używać krótkich, prostych zdań i jasnych poleceń. Dzieci z ADD lubią spokój, prostotę, powtarzalność i rutynę, dlatego rodzice powinni wprowadzać do ich codzienności wiele rodzinnych rytuałów i tradycji. Niezbędna jest też spora dawka cierpliwości i dążenie do powolnego wdrażania wszelakich zmian.
Iwona Trojan
