Nastolatkowie w domu często oznaczają kłótnie, bunt i krnąbrność. Znacie to? Jeśli tak, warto, abyście poznały przyczyny pojawiających się i piętrzących każdego dnia problemów.
Najtrudniejszym etapem dojrzewania emocjonalnego jest okres dorastania. Czas ten jest niezwykle ważny dla przyszłego, dorosłego życia młodzieży. Przebiega najczęściej bardzo gwałtownie, dokonują się szybkie zmiany, które wymagają od młodych dostosowywania się do nowych sytuacji. Charakteryzuje się on dużą aktywnością emocjonalną, która jest spowodowana także zmianami w sferze fizycznej i wzmożonym udziałem w życiu społecznym. Zmiany te odnajdują swoje odzwierciedlenie w uczuciach, zachowaniach i potrzebach dojrzewających. Bardzo często pojawia się niestałość, pobudliwość, drażliwość, przesadne wyrażanie uczuć negatywnych, egzaltacja uczuć oraz ich chwiejność, intensywność i żywość emocji. Najważniejszymi aspektami rozwoju emocjonalnego osób dojrzewających są zwiększenie skali i wzbogacenie treści uczuć, rozwój uczuć wyższych, ambiwalencja i bezprzedmiotowość uczuć.
Przy opisie okresu dojrzewania bardzo często wskazywany jest tzw. bunt, czyli przekora i krnąbrność młodzieży, która prowadzi do negacji autorytetów, braku zaufania, wyrażania głównie negatywnych uczuć. Często doprowadza to do kłótni, sporów czy bójek. Dorastający patrzą na świat krytycznie i konfrontują zasady innych z ich realizacją, są też bardzo pewni siebie, uważają, że są już na tyle dorośli i dojrzali, że mogą sami decydować o swoim życiu. Zachowanie młodych często nabiera cech bezczelności i arogancji, co może być przyczyną licznych kryzysów w rodzinie, a nawet patologii. Jeśli chodzi o kontakty z rówieśnikami bardzo ważna jest przyjaźń, którą po okresie dzieciństwa charakteryzuje silne zaangażowanie emocjonalne. Nie można jednak zapominać o akceptacji otoczenia, co także przyczynia się do zmiany zachowania młodych, którzy często na siłę próbują upodobnić się do tych, którzy im imponują, nierzadko negatywnymi cechami charakteru. Dojrzewanie emocjonalne na tym etapie niesie duży potencjał, ale także wiele zagrożeń. Młodzi przeżywają burzę hormonalną i formują swoją tożsamość. Ten okres będzie miał wpływ na całe ich dorosłe życie.
Z uwagi na liczne trudności związane z dojrzewaniem bardzo ważne jest wsparcie oferowane młodym przez ich rodziny i najbliższe otoczenie. Jakie formy może przyjmować taka pomoc? Przede wszystkim rozmowa, akceptacja i próba zrozumienia. Empatia w tym przypadku stanowi główny fundament dialogu między pokoleniami. Pamiętajcie, że problemy pojawiające się w Waszych domach są jak góra lodowa – symptomy, które widzicie, są tylko wierzchołkiem. Warto więc zanurzyć się głębiej, by dotrzeć do korzeni i znaleźć dzięki temu najlepsze rozwiązania problemów. Nie zapominajcie jednak, że czasami potrzebna jest także pomoc z zewnętrz. Nie bójcie się o nią prosić. W końcu chodzi o przyszłość Waszych dzieci!
Katarzyna Kubiak
