Przygody drewnianego pajacyka wychowały wiele pokoleń. W historii Pinokia jest miejsce na wszystko: śmiech, wzruszenie i naukę.
Zawsze, gdy trzymam w rękach książkę przeznaczoną dla dzieci, dochodzę do jednego wniosku. Otóż, pisać dla młodego czytelnika nie jest łatwo. Naprawdę, nie zazdroszczę autorom powieści dla dzieci. Zawsze będę uważała, że o wiele prościej jest tworzyć dla dorosłych. Umysł dziecka przypomina plastelinę, a książki poniekąd go kształtują. Powinny wychowywać młodego czytelnika i przekazywać mu moralne wartości. Ponadto dziecięce utwory, muszą być napisane w ten sposób, by dzieci nie zauważyły, że autor je wychowuje. Taka jest postać Pinokia Carla Colodii, która jednocześnie bawi i uczy.
Historia Pinokia nie jest skomplikowana. Ubogi stolarz Geppetto dostaje od przyjaciela kawałek drewna i rzeźbi z niego pajaca. Nie jest to jednak zwykła, drewniana kukiełka. Potrafi mówić, chodzić i myśleć jak człowiek. Niestety, Pinokio nie jest posłusznym pajacykiem. Nie chce się uczyć, marzy o szybkim wzbogaceniu się i nie słucha swojego ojca. Ma jednak dobre serce, dlatego próbuje się zmienić. Zawsze, gdy pajacyk przysięga sobie, że tym razem będzie posłuszny, ktoś sprowadza go na złą drogę. Wybory Pinokia kończą się przykrymi konsekwencjami. Jednak z tych tragicznych, a zarazem śmiesznych przygód, zawsze płynie jakaś nauka. Za nieposłuszeństwo wobec rodziców, pajacyka spotyka kara. Bo największym marzeniem Pinokia jest stać się chłopcem. Jednak, żeby to marzenie się spełniło, Pinokio musi być dobry i pracowity. W świecie pełnym pokus, bycie grzecznym przychodzi pajacykowi z niezwykłym trudem.
W czym tkwi sekret Pinokia? Dlaczego od tak wielu lat wychowuje pokolenia dzieci na całym świecie? Otóż, tajemnica drewnianego pajacyka tkwi w prostocie. Historia Pinokia napisana jest lekkim i zabawnym językiem, a sam Pinokio mimo, że jest nicponiem, wzbudza sympatię najmłodszych. Najważniejsza jest jednak metamorfoza pajacyka. Pinokio zawsze żałuje swojego nieposłuszeństwa. Co więcej, uczy nas, że nie ważne, ile błędów w życiu popełnimy, zawsze możemy zawrócić i obrać właściwy kierunek. Bo niegrzeczne dzieci za niedobre uczynki zawsze spotka kara, a leniuchowanie i stronienie od książek nie popłaca. W historii Pinokia nie ma poważnego moralizatorstwa, a jednak wychowała ona tysiące czytelników. Jak to się stało? Wszystko za sprawą humoru, z którym zostały opisane przygody pajacyka. To za sprawą dowcipu postać Pinokia dostarcza młodym czytelnikom tyle emocji i śmiechu. Książkę Carla Colodii polecam nie tylko dzieciom. Wspólne czytanie „Pinokia” z pociechą, może stać się świetną lekcją wychowawczą.
Carlo Collodi, „Pinokio”, wydawnictwo Vesper, Czerwonak, 2016
Ilona Kowalska
