Aby być jak najlepszym rodzicem i wychować dzieci na szczęśliwych i wartościowych ludzi, warto stosować kilka zasad.
Podstawą relacji rodzic – dziecko powinna być miłość. Czuła, opiekuńcza, szczera, cierpliwa, bezwarunkowa, ale także mądra i wymagająca. Gdy nasza latorośl od małego czuje, że jest kochana, staje się dzieckiem pogodnym, wesołym i wyrasta na szczęśliwego człowieka. Ważne jest także budowanie pewności siebie dziecka. To fundament odpowiedniego rozwoju małego homo sapiens, jego samoakceptacji, wyrażania siebie, radzenia sobie z problemami itp. Szczęśliwe dziecko to chwalone dziecko. Nie powinniśmy więc skąpić potomstwu miłych słów. Oczywiście dziesięć zachwytów dziennie nad synem lub córką to stanowcza przesada, ale przynajmniej jedna głośna pochwała na dobę jest jak najbardziej wskazana.
W procesie wychowania potomstwa bezcenna jest każda chwila, którą spędza się z dzieckiem. Obecność rodzica, jego bliskość, zainteresowanie i uwaga to kamienie milowe odpowiedniego rozwoju potomstwa. Nie zastąpią tego żadne najnowsze gadżety technologiczne ani wysokie kieszonkowe. Szczęśliwe dziecko to dziecko, wobec którego rodzic jest szczery i autentyczny. Nie warto okłamywać potomstwa, gdyż nadszarpuje to zaufanie do matki i ojca, zwłaszcza gdy syn lub córka staje się nastolatkiem. W wychowaniu spełnionego w przyszłości człowieka pomaga także dotrzymywanie obietnic, które składamy dziecku oraz nie porównywanie potomka z innymi. Rodzice powinni też zrezygnować z narzucania dziecku wygórowanych oczekiwań, planowania jego przyszłości, narzucania mu swoich wizji świata, przenoszenia na potomstwo swoich ambicji i niespełnionych marzeń. Nasze dziecko ma bowiem prawo do własnych decyzji i przeżywania życia po swojemu. Nigdy nie powinno być maszynką do spełniania oczekiwań rodziców.
Korzystne dla rozwoju małego człowieka jest wyznaczanie mu od najmłodszych lat różnorakich obowiązków i nie wyręczanie go w nich. Ważne, by rodzice uczyli dziecko odważnego stawiania czoła wyzwaniom, radzenia sobie ze stresem, przeciwnościami losu i poszczególnymi emocjami. Opiekunowie nieletnich powinni wziąć sobie głęboko serca słynne przysłowie: „czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”. Im wcześniej zaczyna się bowiem dziecku wpajać pewne uniwersalne wartości, takie jak: uczciwość, punktualność, pracowitość itp., tym lepsze są efekty starań rodziców w dorosłym życiu potomka.
Dobry rodzic to rodzic, który pomaga dziecku „oswajać” i poznawać świat, jest dla potomka drogowskazem i wsparciem oraz nauczycielem samodzielności. Bezcenne są długie rozmowy z naszymi latoroślami, a zwłaszcza uważne słuchanie syna, córki i nieomijanie trudnych tematów.
Jak wychować szczęśliwe dziecko podpowiada najlepiej rodzicom ich własne serce. To ono jest źródłem wspaniałych rzeczy do przekazania następnym pokoleniom i jedynej w swoim rodzaju rodzicielskiej intuicji, która przez lata wspiera matkę i ojca w tym jakże arcytrudnym zadaniu: ukształtowaniu niepowtarzalnego człowieka.
Iwona Trojan
