Zaburzenia widzenia barwnego są zazwyczaj późno diagnozowane. Z tego powodu warto regularnie odwiedzać z dzieckiem okulistę.
Nazwa daltonizm pochodzi od nazwiska angielskiego fizyka i chemika Johna Daltona, który jako pierwszy zauważył u siebie zaburzoną percepcję barw. Dzięki jego opisom medycznym, późniejszym badaczom wzroku, było już łatwiej zajmować się tą przypadłością.
Dziecko dotknięte daltonizmem ma problemy z rozróżnianiem niektórych barw i odcieni. Zieleń i czerwień dla daltonisty wygląda bowiem identycznie lub bardzo podobnie. Jeśli maluch notorycznie myli kolory i kłopoty sprawiają mu ćwiczenia dotyczące rozpoznawania różnorakich barw, warto wybrać się do lekarza specjalisty, aby sprawdzić, czy nasz potomek nie ma przypadkiem zaburzeń widzenia barwnego. Warto wiedzieć, że ślepota barw może być uwarunkowana genetycznie albo być wynikiem urazu oraz to, że najczęściej daltonistami bywają dzieci płci męskiej. Do diagnozowania daltonizmu u dziecka wykorzystuje się tzw. tablice pseudoizochromatyczne - złożone z obrazków z różnokolorowych kropek.
Daltonizm nie jest, niestety, uleczalny, ale na szczęście nie utrudnia bardzo życia osobie dotkniętej tym zaburzeniem, no chyba, że nasza pociecha marzy o tym, aby zostać pilotem, malarzem, kierowcą wozu strażackiego, maszynistą, dekoratorem wnętrz albo chemikiem. W takim przypadku trzeba wytłumaczyć dziecku, że zajęcia te bez umiejętności doskonałego rozróżniania barw, mogą nie być możliwe do wykonywania. Codzienność osób dotkniętych ślepotą barw ułatwiają specjalne okulary z filtrem, dzięki którym kolory, których nie rozróżnia daltonista, stają się bardziej widoczne i wyraziste.
Iwona Trojan
