Uczestnictwo kilkulatków w pogrzebach to temat, który warto w każdej rodzinie otwarcie przedyskutować.
Wielu rodziców ma dylemat, czy ich potomstwo powinno towarzyszyć im w kościele i na cmentarzu podczas ceremonii pożegnania bliskich zmarłych. Pogrzeb bywa przecież bardzo trudnym doświadczeniem emocjonalnym dla osób dorosłych, a co dopiero dla niewiele jeszcze rozumiejącego brzdąca. Uczestniczenie w pochówku zbyt małego dziecka może bardzo niekorzystnie odbić się na jego psychice. Warto więc bardzo dokładnie każdego dnia obserwować swoją pociechę i jej reakcje na trudne sytuacje, by podjąć decyzję, czy jest ona gotowa na widok trumny z ciałem i przejście z tłumem w kondukcie żałobnym.
Gdy jesteśmy rodzicami niemowlęcia i malucha do 6 lat, warto oszczędzić mu bycia świadkiem opłakiwania zmarłych. Taki szkrab i tak bowiem nie będzie za bardzo wiedział, co się wokół niego dzieje. Gdy zaciągniemy go na pogrzeb, możemy wywołać u niego stres, traumę, zaniepokojenie, smutek, łzy, zburzyć poczucie bezpieczeństwa, beztroski, spokoju.
Dziecko w wieku szkolnym cechować już jednak powinna wystarczająca dojrzałość do tego, aby oswajać się z ze zjawiskiem śmierci, przemijania i rozstań z najbliższymi. Jeśli odszedł z tego świata ktoś z bardzo bliskiej rodziny, np. babcia lub dziadek, dobrze przeprowadzić kilka uświadamiających i edukacyjnych rozmów z dzieckiem i zapytać, czy chce ono osobiście brać udział w ceremonii odprowadzenia ich na cmentarz. Udawanie, że temat śmierci nie istnieje, odsuwanie w czasie poinformowania malucha o tej trudnej, ale nieodłącznej części ludzkiej egzystencji, może skutkować potem poważnymi problemami emocjonalnymi w dorosłej codzienności naszego potomka. Psycholodzy przekonują, że uczestnictwo dzieci szkolnych w ceremoniach pogrzebowych jest im potrzebne do prawidłowego rozwoju. Każdy z nas potrzebuje bowiem pożegnać się z tymi, których kocha i którzy wiele dla niego znaczą, wyrazić swoje uczucia, uzewnętrznić to, co buzuje w naszym wnętrzu. Chociaż nieletni nie jest w pełni świadomy, w jakim wydarzeniu uczestniczy, odebranie mu możliwości towarzyszenia zmarłemu w ostatniej drodze może wywołać w nim po latach żal wobec rodziców, którzy mu tego zabronili. Zdarza się bowiem, że kilkulatek pamięta pogrzeby krewnych do końca życia, tak wyraziście zapadają mu one w pamięć. Jeśli więc jego prawni opiekunowie będą starali się zaoszczędzić mu dyskomfortu pójścia na pogrzeb ukochanego członka rodziny, po latach może się okazać, że absencje na ceremoniach żegnania bliskich zmarłych utrudnią mu bardzo radzenie sobie z tym, co spotyka go w życiu.
Iwona Trojan
