Urzekająca, magiczna powieść oparta na słowiańskim folklorze.
O przemijaniu, tęsknocie, miłości i pragnieniach tak ogromnych, że czasem przesłaniają nam szczęście będące na wyciągnięcie ręki.
Książka dla dzieci, którą całym sercem pokochali dorośli.
A co Wy zabierzecie ze sobą do gwiazd?
Tym, o czym marzy Marinka, rudowłosa kędzierzawa dwunastolatka, jest normalne życie w zwyczajnym domu, wśród przyjaciół i wszystkich pięknych rzeczy, jakie otaczają żyjących ludzi. Zamiast tego mieszka z babcią w domu na kurzych łapach, który umie się wspinać na drzewa, tańczyć po Drodze Mlecznej i cicho zakradać po spadłych liściach. Do tego co chwila zatrzymuje się w zupełnie innym miejscu, zawsze na granicy świata żywych i umarłych. Babcia Marinki także nie jest zwykłą babcią, ale Babą Jagą, która strzeże Bramy między dwoma światami. A do tego śpiewa, tańczy i gra na skrzypcach, flecie oraz akordeonie. Przeznaczeniem Marinki jest zostanie Jagą, jednak ona chce kroczyć własną ścieżką i marzy o poznaniu prawdziwych przyjaciół. Gdy w końcu się to udaje i do jej życia wkracza rówieśniczka Nina, nagle wszystko wywraca się do góry nogami. Świat Marinki rozpada się na kawałki, a ona, kiedy próbuje go poskładać, doświadcza niezwykłych przygód. Przy okazji odkrywa, ile jej dom skrywa tajemnic.
Prawdziwy skarb literacki, z duszą i sercem [...]
Świetnie, że [autorka] nie wzbrania się przed wykorzystaniem takich motywów, jak bolesna strata, samotność, ale i pocieszenie, inspiracja i nadzieja.
– Liz Flanagan, autorka Lata Eden
Co za spektakularny debiut! Emanuje magią i czarem [...]
Ma wszystkie najlepsze cechy klasycznej literatury dla młodzieży.
– Imogen White, autorka The Rose Muddle Mysteries
Dom na kurzych łapach to najlepsza książka, jaką czytałam od wieków.
Ogromnie mi się podobało, że każdy rozdział pozostawia czytelnika w napięciu... Mam nadzieję, że Sophie Anderson napisze jeszcze ze sto książek.
– Zainab, lat 11, Szkoła Podstawowa St. Silas
Miłością do opowieści zaraziła autorkę jej babcia, pochodząca z miejscowości Allenstein w Prusach Wschodnich (dzisiejszy Olsztyn), która w czasie wojny musiała opuścić rodzinne strony, ale na zawsze zachowała w sercu i w pamięci tamtejszą historię, muzykę i kuchnię. „Uwielbiałam słuchać mojej babci opowiadającej bajki – mówi Sophie Anderson. Na pozór były to proste, zabawne opowiadania, ale wiedziałam, że mają głębsze znaczenie. Stworzyły mi przestrzeń do poszukiwania pomysłów i uruchomiły wyobraźnię”.
Jak sama mówi: „idea śmierci jako podróży jest obecna w wielu różnych kulturach. Chciałam ukazać tę podróż jako coś pozytywnego. Może poruszać, może być smutne, ale przede wszystkim chcę mieć poczucie nadziei, że śmierć jest częścią życia, że nawet gdy ludzie odchodzą, mamy wspomnienia o nich, które są ważne”.
Sophie Anderson pochodzi z brytyjskiej rodziny o pruskich korzeniach i silnie literackich inklinacjach. Dorastała wśród niezwykłych, magicznych opowieści: mamy, która też jest pisarką, i babci, której historie fascynują Sophie do dziś. Urodzona w Swansea, ukończyła studia geologiczne na Uniwersytecie w Liverpoolu, mieszka wraz z rodziną w Lake District. Uwielbia pisać opowiadania inspirowane folklorem różnych kultur, w których często umieszcza postacie ze słowiańskich bajek, a także wędrować i śnić na jawie. Pisze, aby pomagać dzieciom odkrywać świat i zakochiwać się w jego różnorodności. Nazwana przez The Bookseller “nowym, niezwykle ekscytującym głosem”.
Premiera: 29 stycznia 2020
Tłumaczenie: Przemysław Hejmej
Informacja prasowa
