Ułożenie pośladkowe jest przeciwieństwem ułożenia główkowego i najczęściej jest wskazaniem do porodu za pomocą cesarskiego cięcia.
Przy położeniu pośladkowym dziecko jest ułożone w pionie, ale głowę ma w górze, natomiast pośladki na dole. To położenie przyjmuje ok 3% wszystkich dzieci, które chcą wyjść na świat. Położenie to może mieć kilka wariantów – zdarza się nawet, że przy takim położeniu kobieta jest w stanie urodzić siłami natury.
Położenie pośladkowe ma kilka wariantów:
- Miednicowe zupełne – dziecko wygląda jakby siedziało po turecku, jego nóżki są zgięte, a częścią przodującą są pośladki i stópki;
- Miednicowe niezupełne – dziecko jest zgięte wpół, gdyż jego nogi są wyprostowane, stopy znajdują się obok twarzy, przodujące są pośladki;
- Stópkowe zupełne – maluch ułożony jest w pionie, ma wyprostowane nogi i stopy są częścią przodującą;
- Stópkowe niezupełne – dziecko wygląda jakby chciało zrobić krok – jedna noga jest zgięta w kolanie, druga wyprostowana wchodzi do kanału rodnego – przoduje wtedy jedna stópka;
- Kolankowe zupełne – analogicznie jak w przypadku położenia stópkowego zupełnego (przodują kolanka);
- Kolankowe niezupełne – analogicznie jak w przypadku położenia stópkowego niezupełnego (przoduje kolanko).
Poród naturalny przy położeniu pośladkowym jest trudny, ale nie niemożliwy. Jednak ze względu na trudność i ryzyko powikłań rozwiązanie następuje drogą cesarskiego cięcia. Poród pośladkowy jest bardzo trudny, ponieważ nóżki i pośladki mogą niewystarczająco rozewrzeć kanał rodny i główka, która jest szersza może w nim utknąć.
Anna Stasiuk
