Jeżeli jesteś osobą wierzącą, to naturalne, że wychowujesz swoje dziecko tak, aby także wierzyło w Boga. Co jednak zrobić kiedy nastolatek zaczyna się przeciwko temu buntować?
Kiedy odmawia uczestnictwa w praktykach religijnych i deklaruje, że stracił wiarę?
Najważniejsza sprawa: nie denerwuj się, nie krzycz i przede wszystkim do niczego NIE ZMUSZAJ! Takimi metodami na pewno nie przekonasz dziecka, aby wierzyło, przeciwnie, wywołasz jego złość i gniew.
Pamiętaj, że wiara jest bardzo osobistą i delikatną sprawą. Choć może ci się to nie podobać, twoje dziecko ma pełne prawo, w pewnym momencie swojego życia, zmienić swój światopogląd na taki, z którym się nie zgadzasz.
A co możesz i powinnaś zrobić? Porozmawiaj ze swoim dzieckiem, dowiedz się co spowodowało, że odwróciło się ono od religii.
Może „obraziło” się na konkretnego księdza albo na samą instytucję Kościoła? Jeżeli tak wytłumacz mu, że Kościół jako organizacja i Bóg to dwie różne sprawy.
A może twoje dziecko nie zgadza się z niektórymi zasadami, nakazami i zakazami jakie obowiązują wierzących? Powiedz mu, że to nie jest powód, aby przestać wierzyć- wielu dorosłych także nie akceptuje niektórych zasad katolicyzmu, a jednak nie przestają wierzyć w Boga, tylko decydują w swoim sumieniu czy łamać zasady, czy stosować się do nich wbrew sobie.
Może być też tak, że twoje dziecko nie tyle ma problem z religią, co faktycznie przestało wierzyć.
O tym też powinniście szczerze porozmawiać: może dziecko uważa, że zło na tym świecie dowodzi, że nie może istnieć żaden wszechmogący i dobry Bóg?
Pamiętaj, rozmawiaj z dzieckiem szczerze, otwarcie, nie pouczaj go, nie kłóć się z nim, nie moralizuj- potraktuj je jak równorzędnego partnera- na pewno to doceni.
Jeżeli nastolatek się przed tobą otworzy, odpłać mu tym samym: opowiedz mu dlaczego ty wierzysz, co daje ci twoja wiara, z czego wynika...
Dobrze jest rozmawiać o wierze, ale nie powinnaś z tym też przesadzać. Nie nawiązuj do tematu Boga przy każdej możliwej okazji, bo twojemu dziecku zwyczajnie to zbrzydnie i znudzi je.
I nie zamartwiaj się, że twoje dziecko straciło wiarę- okres dojrzewania jest burzliwym czasem, w którym młody człowiek bardzo często neguje wszelkie autorytety, odrzuca wpojone mu wartości i szuka dla siebie zupełnie nowych dróg... ale nierzadko bywa, że po jakimś czasie, gdy już dorośnie, wraca do tego z czego zrezygnował. Może właśnie tak będzie z wiarą twojego dziecka?
Katarzyna Lewcun
