Warto dołożyć starań, aby nasza pociecha potrafiła z szacunkiem odnosić się do ludzi innych kultur, ras, religii i osób, które wyróżniają się w jakiś sposób z otoczenia.
Dziecko otwarte na inność i odmienność, odnoszące się bez uprzedzeń do ludzi odbiegających swoim wyglądem od wzorców, do których jest na co dzień przyzwyczajone, nie oceniające pochopnie tych, których widzi i spotyka, z życzliwością odnoszące się do osób należących do innych kultur, ras, religii - to prawdziwy skarb współczesnego świata. Ze względu na to, że żyjemy w coraz bardziej multikulturowych i różnorodnych społeczeństwach, a najnowsze technologie czynią ze świata globalną wioskę, bardzo ważnym zadaniem rodziców jest przygotowanie swoich pociech na to, że niejeden raz w przyszłości będą natykać się na osoby, które w jakiś sposób będą wydawać im się „inne”.
Aby nasze dziecko nie bywało złośliwe wobec niepełnosprawnego, chorego, otyłego, piegowatego czy noszącego okulary kolegi, warto od jak najmłodszych lat tłumaczyć latorośli ogromną różnorodność występującą na Ziemi. Nie unikajmy rozmów o osobach starszych, przedstawicielach innych narodów, o powszechnych stereotypach, ludziach innej orientacji seksualnej, subkulturach, zwyczajach panujących w innych państwach itp.
Źródłem nietolerancji bywa bardzo często brak wiedzy. Im więcej rozmów z dzieckiem na temat różnorodności istniejącej w świecie, tym większa szansa, że nasz potomek nie będzie dziwił się, widząc na ulicy osobę skośnooką, z zielonymi włosami, bez włosów, bez nogi, ręki, z ciemną karnacją, w turbanie na głowie, osobę cierpiąca na karłowatość, zespół Downa itp. Warto dawać dziecku dobry przykład, oswajać pociechę z nietypowością dotyczącą wyglądu, zachowań u innych i okazywać w towarzystwie latorośli szacunek dla inności. Dzieci uczą się przez naśladownictwo. Każdy pozytywny wzorzec zachowania jest więc i w przypadku nauki otwartości na innych na wagę złota. W nauce potomstwa tolerancji pomaga pokazywanie jak najwięcej przykładów tego, jak bardzo ludzie mogą się od siebie różnić: na ilustracjach, w filmach, podczas spacerów, wycieczek itp. Nieocenione jest jednak wskazywanie także podobieństw między mieszkańcami różnych krajów tak, aby nasz potomek miał poczucie, że każdy homo sapiens należy do jednej ludzkiej rodziny. W czasie rozmów z naszą pociechą, dobrze unikać wyrażeń, które mają negatywne konotacje oraz zwracać uwagę dziecku, gdy nazywa kogoś: grubasem, brzydalem, pedałem itp., tłumacząc, że to obraźliwe, nieodpowiednie i przykre dla kogoś. Bezcenne jest reagowanie w towarzystwie latorośli na wszelkie przejawy dyskryminacji, stygmatyzowania i oceniania innych, nawet jeśli chodzi „tylko” o rasistowskie czy seksistowskie żarty. Przydatna bardzo w otwieraniu umysłu i serca dziecka na różnorodność i inność jest również nauka empatii. Uwrażliwianie potomka na uczucia i potrzeby innych procentuje bowiem postawą szacunku i próbami zrozumienia innych.
Iwona Trojan
