Trudności i bolączek w życiu najmłodszych nie brakuje. Oto ich przykłady.
Niekontrolowane moczenie to problem bardzo wielu kilkulatków. Zdarza się ono maluchom nie tylko w nocy, ale i w dzień. Nic więc dziwnego, że ta wstydliwa przypadłość burzy spokój codzienności dotkniętego nią dziecka i nie pozwala mu należycie korzystać z uroków dzieciństwa. Pomóc może wizyta u lekarza, kilka spotkań z psychologiem oraz nieskończona cierpliwość i odpowiednia postawa rodziców. Zamiast naśmiewać się z dziecka i krytykować je za chorobliwe moczenie się o różnych porach, powinni oni okazać potomkowi w takim przypadku, jawnie i często, swoją miłość, troskę i wsparcie.
Niezwykle poważnym zmartwieniem dla malucha jest np. zgubienie przez niego ulubionej zabawki. Porównać to można bez wątpienia do utraty telefonu komórkowego przez osobę dorosłą. Bagatelizowanie zdarzenia nie wpływa zbyt dobrze na psychikę zasmuconego kilkulatka. Dobrze więc przytulić wtedy mocno dziecko, pozwolić mu się wypłakać, a potem odciągnąć uwagę potomka od wspomnienia o „koszmarze” przez wynalezienie mu jakiegoś ciekawego zajęcia.
Ogromnym stresem dla dziecka jest wizyta u lekarza albo szczepienie. Wyzwaniem dla opiekunów kilkulatków jest więc zminimalizowanie odczuwania napięć, niepokojów i strachu u ich latorośli, przed wizytą najmłodszych w ośrodku zdrowia.
Kolejną okropną rzeczą dla malucha jest również śmierć ukochanego zwierzątka. Gdy umiera rodzinny pupil, kilkulatek może bardzo przeżyć jego odejście i trzeba mu pomóc w poradzeniu sobie z tą dotkliwą stratą.
Częstym utrapieniem dziecka są kłótnie jego rodziców. Niejeden maluch z dużym niepokojem przygląda się wtedy swoim najbliższym i wsłuchuje w ostrą wymianę zdań dorosłych oraz uważa, że mama i tata sprzeczają się z jego powodu. Ważne jest więc, aby przekonać kilkulatka, że nie ponosi on odpowiedzialności za różnice zdań między mamą, a tatą i wybuchową atmosferę w domu, a rodzice w rzeczywistości bardzo się kochają.
Przyczyną smutku i stresu dziecka jest również sytuacja, gdy maluch nie jest zbyt lubiany w grupie rówieśniczej, w szkole czy na podwórku. Jeśli nasza pociecha jest nieśmiała i trudno nawiązuje znajomości, trzeba koniecznie popracować nad zwiększeniem pewności siebie dziecka. Jeśli nasza pociecha nie odnosi się do kolegów zbyt życzliwie, chce nieustannie narzucać innym dzieciom rodzaj zabawy, jest małym „łobuzem” itp. warto zaserwować potomkowi kilka lekcji kulturalnego zachowania.
Cokolwiek jest przyczyną zmartwień naszych dzieci, maluch powinien wiedzieć, że z każdą sprawą może przyjść do rodzica, zwierzyć się z problemu, a mama i tata będą próbować owym kłopotom pilnie zaradzić.
Iwona Trojan
