Warto od najmłodszych lat wymagać od dziecka pomocy w domu. Pomoże mu to wyrobić w sobie cechy i nawyki, które przydadzą mu się w dorosłym życiu.
Ogromny błąd popełniają rodzice, jeśli odwlekają w czasie nauczenie potomstwa współuczestniczenia w wykonywaniu prac i zajęć niezbędnych w domu i biorą na siebie całkowity ciężar dbania o czystość rodzinnego M4. Takie postępowanie przyczynić się bowiem może do wychowania dziecka, które przyzwyczai się do bycia leniuszkiem, nie będzie potrafiło poradzić sobie w życiu, nie będzie doceniało wysiłków innych i za naturalne będzie uważało fakt, że otoczenie wszystko robi za niego.
Warto od małego oswajać potomka z domowymi obowiązkami i prosić dziecko o wykonywanie prostych czynności, które ułatwiają i umilają rodzinną codzienność. Włączenie syna lub córki w obowiązki domowe sprawia, że nasza progenitura staje się bardziej odpowiedzialna, samodzielna i zaradna. Dziecko uczy się zachowywania czystości i dbania o otoczenie. Bardzo ważne jest jednak, aby dopasować określone czynności do wieku naszej pociechy. Zbytnie obciążanie malucha obowiązkami domowymi, nie wyjdzie bowiem dziecku na dobre. Zrodzi w nim bunt i zniechęci do sprzątania w mieszkaniu. W wyrobieniu u potomka nawyku pomagania rodzicom w obowiązkach domowych niezbędne są pochwały dla dziecka po wykonaniu zleconego mu zadania, podziękowania oraz regularność w domowych powinnościach.
Gdy jesteśmy rodzicami dwu- lub trzylatka, spokojnie możemy od niego wymagać, aby wrzuciło papierek do kosza, odłożyło zabawki do odpowiedniej szafki czy pudełka, odniosło talerzyk do kuchni, zaniosło brudne ubranie do łazienki, podało mamie klucze itp. Kilkuletnie dziecko może pomagać rodzicom w układaniu zakupów w lodówce, może nasypać karmy do psiej czy kociej miski, podlać kwiaty, pomóc w nakryciu stołu. Dziesięciolatka możemy poprosić o starcie kurzy z mebli, spakowanie się do szkoły, poskładanie ubrań, pościelenie łóżka, przygotowanie kanapek z pokrojonego już pieczywa, posegregowanie ubrań, wyjęcie listów ze skrzynki na listy. Potomek, który skończył dwanaście lat może posprzątać swój pokój, wyprowadzić psa na spacer, pozmiatać i zmyć podłogę, umyć naczynia, przygotowywać proste potrawy, rozwiesić pranie, pomóc myć samochód. Warto wykorzystywać naturalny entuzjazm dziecka i ciekawość nowych zajęć, aby przyzwyczaić pociechę do utrzymywania czystości w mieszkaniu i pomagania w gospodarstwie domowym. Obowiązków domowych jest zawsze tak dużo, że z pewnością każdy rodzic znajdzie jakąś czynność, którą może się zająć jego pociecha. Gdy dziecko liczy sobie kilka lat, warto pomaganie w obowiązkach domowych przekuć w zabawę, a gdy jest już starsze, zlecić mu ważne domowe „misje”, aby mogło się wykazać. Będzie to świetnym przygotowaniem do dorosłego życia i da dziecku satysfakcję z wykonania określonych zadań.
Iwona Trojan
