„Pani jest dorosła i musi zrozumieć, że to tylko dziecko” – takie słowa usłyszałam od babci chłopca, który siedział obok mnie w parku i kopał mnie w łydkę.
Ostatnią rzeczą, jaka mi wtedy przyszła do głowy było zrozumienie. Wszyscy wiemy, że dziadkowie są od rozpieszczania, ale czy jest jakaś granica?
Małe cwaniaki
Dzieci bardzo szybko uczą się systemu społecznego, potrafią rozgryźć dorosłych wokół siebie i sprawdzić, kto na co im pozwala. Mała dziewczynka bez zbędnej zwłoki zauważa, że jeśli prosi o coś babcię, to częściej dostaje to co chce, niż mamę. Dlatego też, wiele dzieci dość szybko orientuje się, z kim może ugrać więcej lub mniej. No i oczywiście wiedzę to sprytnie wykorzystuje w praktyce. A dziadkowie? Po prostu nie mają serca odmówić słodkiej małej twarzyczce.
Trzy podstawowe zmory rodziców
Dziadkowie zazwyczaj rozpieszczają wnuki na wiele sposobów. Po pierwsze, częściej ulegają prośbom dziecka, niż jego rodzice. Po drugie, dziadkowie niejednokrotnie przymykają oczy na złe zachowanie dziecka, nadmiernie usprawiedliwiając jego wybryki. Po trzecie – uczą malucha, że każda wizyta to prezent.
Do dobrego każdy się szybko przyzwyczaja – także dzieci. Zatem kiedy rodzice nie pozwalają oglądać za dużo telewizji, jeść za dużo słodyczy, rozwalać zabawki po pokoju, co więcej, każą sprzątać, myć ręce, jeść mało smaczne warzywa, dziecko dochodzi do prostego wniosku – „babcia jest lepsza niż mama, bo ona mi pozwala na wszystko”. I to staje się kluczowym argumentem rozzłoszczonego malucha, który jeszcze nie pojmuje, że ograniczenia są dla jego dobra. „To tylko dziecko” – tylko i aż dziecko, gdyż nie bez powodu mówi się, że „czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”.
Środki zaradcze
Co zrobić w takiej sytuacji? Szczerze porozmawiać z dziadkami, okazując jednocześnie zrozumienie dla ich uległości i utwierdzić w przekonaniu, że wiemy, jak bardzo kochają wnuki i chcą dla nich jak najlepiej. Nam jednak zależy przede wszystkim na tym, aby wychowywać dziecko w taki sposób, aby wiedziało, że w przyszłości nie zawsze życie będzie się układać po jego myśli, a inni ludzie będą spełniać jego prośby. Należy spokojnie wytłumaczyć, że nie chcecie, aby wasze dziecko wyrosło na osobę wykorzystującą innych, czy też fałszywie wierzącą w to, że zawsze będzie tak, jak ono chce.
Podobnie rzecz ma się ze słodyczami i prezentami przy każdym spotkaniu. Oczywiście dziadkowie chcą podarować ukochanemu, długo wyczekiwanemu w dzisiejszych czasach, wnusiowi jego ulubione przysmaki. Jednak skutek jest taki, że wystarczy kilka wizyt, aby dziecko nauczyło się, że odwiedziny babci to przede wszystkim jakiś podarunek. Powinniśmy wtedy wytłumaczyć naszym rodzicom bądź teściom, że nie chcemy, aby ich osoba kojarzyła się maluchowi z prezentami, tylko ze spędzonym razem czasem. Co więcej, dziadkowie pewnie też tego nie chcą. Jedyne czego my oczekujemy to poświęcanie czasu, miłość, czułość i zwyczajne ciepło. W interesie jednych i drugich jest, aby dziecko przede wszystkim doceniało uczucia, osoby, poświęcony czas, a nie rzeczy materialne, gdyż to co dostanie w dzieciństwie wróci później nam w dorosłym życiu.
Barbara Drapikowska
